Het nieuwe (hardloop)begin

De dagen voor de jaarwisseling is automatisch de periode om achterom te kijken naar wat allemaal is geweest. Bij het langslopen van de maanden verbaas ik mij wat er in één jaar is bereikt. Het jaar was voor mij de start van mijn barefoot-avontuur. Ik ontdekte dat barefootstyle-hardlopen de techniek is die bij mij past.

Het is mij gelukt om van hardlopen een vaste gewoonte te maken. Voor mij betekend dit dat ik vooral laat in de avond loop of juist vroeg in de morgen. Het was niet makkelijk om dat voor elkaar te krijgen. Belangrijkste voor mij is om goed op mijn slaap te letten; Wil ik zondag vroeg duurlopen dan moet ik zaterdagavond op tijd slapen. Dit jaar was de eerste vakantie waarin ik de hardloopschoenen meenam en in het schema geen rekening hield met een reis. Er is geen betere manier om de omgeving te verkennen dan hardlopend. Vroeg opstaan en bij het ontbijt aanschuiven met al een avontuur achter de rug.

Tot April was ik niet verder gekomen dan wandelen als voorbereiding op het hardlopen. April was de eerste maand dat ik aan de échte hardloopkilometers begon. De hardloopkilometers plan ik per week. De kilometers heb ik rustig op laten lopen met om de drie weken een rustweek. In augustus tikte ik de 150 km aan waarvan de langste afstanden sinds juli de 10 km grens passeerden. Eind September had ik de 10 EM van de Damloop alweer in de benen. De maanden na de zomer zijn de opbouw voor Egmond in Januari. In December ben ik voor het eerst boven de 200 km uitgekomen. Over het hele jaar heb ik bijna 1200 km gelopen.

De lange duurlopen zijn mijn favoriete trainingen. De loopevents zijn voor mij een doel om naar toe te plannen. De weg naar een loopevent is voor mij belangrijker dan het loopevent zelf. De fijnste lange duurlopen van het afgelopen jaar waren die op het strand en in de duinen tussen Castricum en Egmond. De strandlopen heb ik blootsvoets gedaan.

Bij één van de duurlopen had ik stevige wind tegen. Aan het eind van de loop ontdekte ik een flinke blaar onder mijn rechter grote teen. Aan mijn voetsporen in het zand zag ik dat ik in het laatste stuk geen vlakke afdruk had achter gelaten maar lekker met de tenen had afgezet. Op gebied van hardlooptechniek heb ik nog veel te leren. Dat is zeker niet erg. Zolang ik maar niet vergeet dat barefootstyle een middel is en niet het doel.

Een bijeffect van het hardlopen waar ik geen rekening mee had gehouden is afvallen. Vanaf April ben ik 10 kilo lichter geworden. De verhouding tussen lengte en gewicht ( BMI ) is in het groene gebleven. Ik krijg genoeg calorieën binnen. Vanaf April ben ik gaan letten op:

• Voldoende drinken. Verdeeld over de dag vul ik regelmatig mijn waterfles.
• Minderen met suikers. Minder snoepen en geen frisdranken.
• Minder chips.

Voor de lange duurlopen ontbijt ik een smoothie van havermout en groente. Na de duurloop ontbijt ik een tweede keer met brood. Het is logisch dat je gewicht verliest als je meer gaat bewegen en kritischer wordt op wat je eet. Met het verlies van de kilo’s ben ik blij. Had alleen de 10 kilo niet verwacht.

Door hardlopen zit ik nou eenmaal goed in mijn vel, ik vind het heerlijk om buiten te zijn en om mijn grens steeds een stukje verder op te schuiven. De periode tussen mijn knieblessure (Mei 2011) en begin dit jaar had ik hardlopen niet belangrijk gemaakt. Het was er nog wel maar niet meer als een leefstijl. De eyeopener waardoor ik hardlopen weer belangrijk heb gemaakt was dat ik bij toeval de poster terugzag van het Holstee Manifesto. De poster spreekt voor zich. Doe de dingen waar je van houdt en doe ze vaak.